Tytuł sztuki „Dom lalki” Henryka Ibsena odzwierciedla fakt, że główna bohaterka, Nora, czuje się jak lalka uwięziona w domu. Lalka jest przedmiotem martwym, który jest używany do reprezentowania piękna, kobiecości i niewinności. W tej sztuce Ibsen ilustruje konflikt kobiety, której wewnętrzne zawirowania znajdują odzwierciedlenie w jej zachowaniu.
Postać Nory to typowa dziewiętnastowieczna kobieta, od której oczekuje się uległości i posłuszeństwa. Jej mąż, Torvald, ma przesadne zasady, które ograniczają jej swobody. Na przykład zabrania jej rozkoszować się słodyczami. Aby to podkreślić, wykorzystuje nawet osobę z zewnątrz, która informuje go, że słodycze są formą kontrabandy.
Temat władzy i pieniędzy jest również eksplorowany w tej sztuce. Opiera się ona na mieszczaństwie końca XIX wieku. Ponadto porusza również kwestie społeczne związane z płcią. W związku z tym fabuła sztuki obraca się wokół znaczenia pieniędzy kobiety i wartości jej pracy. Był to czas, w którym kobiety miały niewielkie prawa. Dlatego Henrik Ibsen chciał wywołać reakcję swoich widzów.
Przedstawiając historię w czasach ograniczonych praw kobiet, Ibsen miał na celu uświadomienie norm społecznych swojej epoki. Ostatecznie zamierzał promować ruch feministyczny. Nie interweniował jednak w najbardziej krytycznej fazie skandalu. Stąd stał się on kontrowersyjnym tematem w sztuce.
Dom lalki to trzyaktowa sztuka napisana przez Henryka Ibsena, norweskiego dramatopisarza. Została opublikowana w 1879 roku i jest uważana za jego arcydzieło. Akcja sztuki toczy się w Wigilię Bożego Narodzenia, a bohaterowie przedstawiają normy ówczesnego społeczeństwa.
W pierwszym akcie główna bohaterka, Nora, jest żoną bankiera o imieniu Torvald. Ma trójkę dzieci. Jej ojciec traktował ją jak zabawkę, a mąż jak dziecko. Ale w tej sztuce Ibsen pokazuje konflikty między dwoma bohaterami i ich małżeństwem. W sztuce Ibsen stara się przedstawić konflikty między bohaterami, a także ich społeczne wizerunki. W całej sztuce bohaterowie symbolizują wizerunek społeczny i wartość pieniędzy.
Nora jest zmuszana do odgrywania swojej roli jak zabawka, która ma zadowolić jej męża. Jest jednak w stanie się uwolnić, gdy uświadamia sobie, że jej przeznaczeniem jest coś więcej. Choć jej życie nie jest idealne, jest zdeterminowana, by uwolnić się od kontroli męża.
Po ośmiu latach zamknięcia w domu męża, Nora odnajduje swoją wolność. Jednak zakończenie sztuki jest niespodziewane. Mimo to sztuka spotkała się z krytyką. Wielu uważa, że sztuka powinna zmienić nazwę. Inni twierdzą, że sztuka powinna nosić tytuł „A Doll’s House”.
Tytuł sztuki, „A Doll’s House”, zapowiada fabułę sztuki i rolę, jaką odgrywa Nora. Tytuł jest więc odpowiedni i autentyczny. Mimo to niespodziewane zakończenie sztuki zbulwersowało dziewiętnastowieczną publiczność.
