Prezentowany materiał jest efektem współpracy z psychoterapia.info.pl
Jak zrozumieć, dlaczego piosenka „Siekiera, motyka” stała się tak popularna w okupowanej Polsce? Piosenka ta jest typowym przykładem tego, jak ludzie znajdowali sposoby wyrażania swoich poglądów politycznych poprzez muzykę. W czasie, gdy powstała, niemiecka okupacja Polski była już bardzo zaawansowana. Polityka seksualna była głównym elementem polityki rasowej reżimu narodowosocjalistycznego. Ponadto masowe deportacje i praca przymusowa dotknęły dużą część polskiego społeczeństwa.
Piosenka ta była jedną z najczęściej wykonywanych piosenek ulicznych w okupowanej Polsce. Choć tekst „Siekiery, motyki” zmieniał się w trakcie wojny, piosenka stała się klasykiem. Jednak to nie tylko tekst sprawia, że jest ona tak popularna. Piosenka jest raczej kulturowym odniesieniem do tego, jak wyglądało życie w okupowanej Polsce.
Piosenki pomogły zdefiniować poczucie wspólnej tożsamości. Pomagały ludziom zdefiniować niesprawiedliwość w ich społeczności. Było to szczególnie prawdziwe dla ludności, która została poddana brutalnej okupacji. Wiele osób zostało fizycznie skrzywdzonych przez okupantów. Ponadto brak praw doprowadził do głębokiego poczucia niepewności wielu Polaków.
Piosenki pomogły również ludziom zidentyfikować wspólne tematy. Na przykład większość piosenek mówiła o niemieckiej okupacji, która dotknęła miliony polskich obywateli. Inne pieśni poruszały kwestię nadziei na wolność. Pomimo ciężkich warunków, poezja śpiewana i ballady nadal cieszyły się popularnością.
Kiedy Niemcy najechali Polskę, miasto Warszawa zostało zamknięte dla mieszkańców i stało się terytorium okupowanym. Gdy mieszkańcy miasta zostali uwięzieni, ich życie zostało na nowo ukształtowane przez nazistów. Wiele dzieci zostało umieszczonych w sierocińcach. Te, które przeżyły, zostały wysłane do obozów pracy. Tam dzieci czekały na ratunek. Ostatecznie trafiły do Auschwitz lub Braunschweigu.
Jeden z pierwszych chórów robotniczych powstał w Warszawie. Ci, którzy wstępowali do chóru, zwanego Chórem Groysera, otrzymywali strawę duchową. W tamtych czasach przeciętny meloman nie zachwycał się już bombastycznymi, dudniącymi ariami operowymi. Mimo to muzyka tego chóru była przesiąknięta europejską estetyką i żydowskim sentymentem.
Oprócz duchowego uroku, pieśni tego chóru były formą oporu wobec Niemców. Pomimo zakazu muzyki i tańca, ballady i pieśni patriotyczne pozostawały niezwykle popularne. Innym ważnym czynnikiem był fakt, że Niemcy zakazali kontaktów społecznych. Do najczęstszych źródeł opozycji politycznej należeli studenci, robotnicy i Kościół katolicki. W związku z tym pieśni stanowiły naturalny środek dystrybucji elementów wstępnego porozumienia między potencjalnymi zwolennikami.
Tekst piosenki, oparty na melodii pieśni o alfabecie w języku jidysz, został sparodiowany przez satyryka Awroma Akselroda. Później piosenkę napisał partyzancki poeta Hirsz Glik. Był on autorem piosenek i bojownikiem podziemia. Jego piosenka powstała na początku 1943 roku, kiedy był uwięziony w Białej-Wace, litewskim obozie pracy przymusowej. Przypuszcza się jednak, że Glik zginął podczas próby ucieczki.
