Prezentujemy Państwu treść opracowaną z udziałem pilnyuczen.pl
Chrabąszcze to duże brązowe owady, z charakterystycznymi jasnobrązowymi skrzydłami. Latają w nocy, wydając przy tym świszczący dźwięk. W locie wydają również głośny klekot. Jeśli wlecą w okno, wydają dźwięk, który słychać w całym domu. Stworzenia te nie są jednak bardzo niebezpieczne dla ludzi.
Chrząszcze te występują zazwyczaj na terenach trawiastych. Często są słyszane, zanim można je zobaczyć. Chociaż są nieszkodliwe, chrabąszcze były znane z uszkadzania upraw rolnych. Możliwe, że są szkodnikami komercyjnych upraw warzyw.
Samica chrabąszcza składa na ziemi od 60 do 80 jaj. Karczowniki wylęgają się po czterech do sześciu tygodni. Gdy larwy są wyrośnięte, mają około czterech centymetrów długości. Po około trzech latach następuje ich poczwarka. W fazie poczwarki rozwijają się w dorosłe chrabąszcze. Jako dorosłe żywią się kwiatami, liśćmi i owocami. Ich żerowanie dotyczy przede wszystkim roślin rosnących w cieniu.
Chrabąszcze to duże brązowe, nocne chrząszcze z rdzawobrązową elytrą i czarnym tułowiem. Mają kilka pierzastych antenek i spiczastą część brzuszną. Ich nogi mają na końcu drobne haczyki.
Występują w Europie i Wielkiej Brytanii. Chrabąszcze żywią się roślinami, próchnicą i obornikiem zwierząt. Dzięki temu są poważnym szkodnikiem w rolnictwie. Potrafią niszczyć uprawy zbóż i pastwiska. Jednak od końca lat 70. XX wieku populacja tych chrząszczy powoli się odbudowuje. Pomogły też przepisy dotyczące zwalczania szkodników.
Chrabąszcze były kiedyś szeroko rozpowszechnione w Europie, ale ostatnio ich liczebność zmalała. Ich populacja rozpadła się w wyniku nadmiernego stosowania środków owadobójczych w gospodarstwach rolnych w połowie XX wieku. Teraz pozostało już tylko kilka populacji. Choć nadal mogą sprawiać kłopoty, stworzenia te nie stanowią większego problemu w Wielkiej Brytanii.
Istnieją dwa główne gatunki chrabąszczy, Melolontha melolontha i Melolontha pectoralis. Oba gatunki są bardzo podobne. Jednak jeden ma czarny tułów, a drugi czerwonobrązowe elytra. Kolejną różnicą jest obecność metalicznego kolca w tułowiu. Jeden z tych gatunków, Melolontha pectoralis, jest nieco rzadziej spotykany niż dwa pozostałe.
Chrabąszcze są powszechnie widywane w miesiącach wiosennych i letnich. W cieplejszych rejonach można je zobaczyć latające w ciepłe wieczory. Niektóre osobniki będą nawet rozbijać się o okna. Chrabąszcz może wydawać warkotliwy dźwięk podczas lotu, co może być dla niektórych przerażające.
Chrabąszcze są bardzo niezdarnymi lotnikami. Rozpiętość skrzydeł tych owadów wynosi około 30 mm. Na czułkach mają siedem rozgałęzień, co jest oznaką samca. O zmierzchu chrabąszcze są przyciągane przez światło. Z tego powodu można je usłyszeć na tle opraw oświetleniowych i szyb okiennych. Chrabąszcze są też nieco niepokojące, gdyż potrafią wlecieć prosto na przeszkody i pokręcić się po nich. Jeśli więc usłyszysz głośne brzęczenie, zwróć uwagę na chrabąszcza. Możesz zrobić mu zdjęcie, aby zgłosić to władzom.
